नाकबूल मी

नाकबूल मी ?

बाबा बाबा देता हाक् माझा आवाज रे बसला ,
मुलगी मी तुझीच, मग का रे असा तू माझ्यावं रुसला.

ओढ होती तुजपाशी प्रेमाची, लाडाचे होते आस ,
अंश होते तुझेच मी, तरी तुला वंश का वाटे खास.

प्रेमापोटी आतुरले मनं, हेलावून गेला तूझा आभास ,
मुलगी मी तुझीच, तू नाकारले मज हाच नं तूझा अट्टाहास .

दोन शब्दांच हक्कच प्रेम ,मी मागीतल नाही तूजला,
असे -कसे लोटले तू नाते, का नाकारलस मजला.

कधीतरी घेऊन जवळी ,तू मायेची देशील थाप ,
पाणावले डोळे पुसून घेतले, कारण तूच माझा बाप .

एकांती कधी शोधता शोधता हरवते माझे अस्तित्व ,
गहिवरून येता क्षणते ओले, वंशांची भुक हेची का महत्व .

हसून जन्म घेतला मी ,तूला स्त्रीलिंगी नाही पटले ,
बापाच्या प्रेमाला आतुरला काळीज, मी नर म्हणून नटले .

बाबाबाबा म्हणुन तूजला, आठवणींत आश्रृही बरसले ,
दोन शब्द प्रेमाचे ऐकायला ,माझे कान आयुष्यभर तरसले .

भरलेल्या डोळ्यांतील जखमी पाणी सांग मी कसे आवरू ,
अबोल भावनांचा उद्रेक होई,सांग मी त्यांना कसे सावरू.

#रिंकी